Engels is als lingua franca, oftewel als tweede taal, aan het groeien. Dit geldt echter niet voor het Engels als moedertaal. Meer dan 1 miljard mensen ter wereld spreken Engels, maar slechts ongeveer 330 miljoen van hen spreken het Engels als eerste taal en daarbij komt dat deze populatie zich niet verspreidt. De toekomst van het Engels is in handen van landen die Engels niet als moedertaal hebben. Zullen zij altijd Engels blijven leren?
Het Chinees wordt vaak genoemd als de meest waarschijnlijke concurrent van het Engels, als het gaat om de meest gebruikt tweede taal. Sommige taalkundigen zeggen dat in de toekomst Engels de lingua franca van het Westen, en het Mandarijn de lingua franca van het Oosten zal zijn. Veel deskundigen geloven echter niet dat Mandarijn de status van het Engels zal overnemen in de regio rondom China. Bijna in elke sector, of het nu de politieke, economische, culturele of de taalkundige sector is, Engels lijkt nog steeds veel hoger te scoren dan het Mandarijns. De complexiteit van de geschreven taal is een groot obstakel. Natuurlijk veranderd de hele situatie als China ervoor kiest afstand te doen van het schrijven in karakters en kiest voor een alfabet.
Er is ook een theorie die voorspelt dat het Engels zal verdwijnen als tweede taal, maar niet omdat er een andere taal voor in de plaats komt. Deze theorie stelt dat de technologische ontwikkelingen het op een moment mogelijk maken om de gehele taalbarrière te omzeilen en dat door middel van automatische vertalingen en spraakherkenning alle mensen met elkaar kunnen communiceren.
Als we het bovenstaande allemaal moeten geloven, zou het heel goed kunnen dat toekomstige generaties het Engels als een soort van Latijn gaan zien; prestigieus en traditioneel, maar niet noodzakelijk.